Οι πρώτοι 3 μήνες στη σχολή

Στα 34 λοιπόν ξανά μπαίνω στην διαδικασία να μπω σε ένα τμήμα και να φοιτήσω πάνω σε αυτό που ήθελα καιρό.

Η πρώτη εβδομάδα ήταν αρκετά δύσκολη και ψυχικά και σωματικά αλλά πολύ δημιουργική. Μπήκα σε ένα τμήμα με παιδιά που γνωρίζονταν ήδη και ήμουν σαν τον νέο στο στρατό. Ευτυχώς το τμήμα και οι καθηγητές των μαθημάτων βοήθησαν και στο να καλύψω τα κενά αλλά και να φτάσω τις γνώσεις του τμήματος μου.

Περνώντας οι μέρες ένιωσα ασφάλεια και ωραία στο νέο τμήμα και στο νέο κύκλο σπουδών. Το αρχικό όμως πάθος και η σιγουριά μου ότι αυτό είναι που πρέπει να κάνω στη ζωή μου αν και αργά, ακολουθήθηκε από χιλιάδες ερωτηματικά για το αν κάνω για όλο αυτό. Είμαι αρκετά καλός για αυτό; Θα φτάσω το επίπεδο που θέλω; Θα μπορέσω να φέρω κάτι στον κόσμο της μόδας; Αξίζει να το προσπαθώ; Ερωτήματα που ακόμα δεν βρήκα την απάντηση τους.

Μέσα στο πρώτο μήνα πήγα και στη πρώτη φωτογράφηση ως βοηθός στυλίστα. Ευτυχώς ο στυλίστας μας αντιμετώπισε με κατανόηση και ελπίζω να τον βοηθήσαμε ουσιαστικά. Ωραία ήταν. Ακολούθησε μια επίδειξη μόδας ως dresser και τον επόμενο μήνα ακολουθεί και άλλη. Σίγουρα μια επίδειξη έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και πίεση από ότι μια φωτογράφηση αλλά και στα δυο πέρασα ωραία.

Από την αρχή και έχοντας αποφασίσει να φοιτήσω στην Ελλάδα ήξερα ότι δεν θα βρω το επίπεδο των σπουδών που ήθελα παρ' όλα αυτά είμαι ευχαριστημένος με την επιλογή που έκανα. Από τις επιλογές της Θεσσαλονίκης σίγουρα έκανα την καλύτερη.

Για να δούμε πως θα πάει…